Монгол Улсын Ерөнхий сайд Ч.Сайханбилэг эдийн засгийн хямралд өртөөд буй Монгол орныг цааш нь яаж, ямар замаар авч явахаа шийдэхийн тулд ард түмнийхээ саналыг сонсож байна. Тэгээд өөр сонголт үгүй гэсэн шиг 1 ба 2 дугаар зам гэдгийг гаргаж ирэн ард түмэндээ тулгав. Ард түмэн алийг нь ч сонгосон бай цаашид хямрал улам гүнзгийрч, эдийн засаг одоогийн түвшнээс бүр дордвол хариуцлагыг сонголт хийснээрээ эргээд ард түмэн үүрэх болох нь. Дараа нь нөгөө замыг сонгосон бол арай дээр байх байсан юм гээд нийгмээрээ талцана.

Монгол Улсыг хямралаас гаргах Ерөнхий сайдын дэвшүүлсэн хоёр зам нь энэ юм.

1 дүгээр зам

Оюутолгой болон бүтээн байгуулалтын том төслүүдийг шийдэх замаар ханшаа тогтоох.

2 дугаар зам

Хэрэглээгээ бууруулж, эдийн засгаа сахилга батжуулах замаар ханшаа тогтоох.

2015 оны улсын нэгдсэн төсөв, тодотгол батлагдсан энэ үед 2 дахь замыг амьдрал дээр хэрэгжүүлнэ гэдэг бэрхшээлтэй. Юу юугүй хүүхдийн мөнгийг хасаад, тэтгэвэр халамжийг бууруулаад унавал төсвийн хуулиа зөрчсөн хэрэг болно. Тэгээд ч өнөө маргаашаа яаядаа гэсэн ард түмэн тогоотой хоолноосоо шанагадаж “Май” гээд Засгийн газарт сайн дураараа өгөх нь юу л бол. Ингээд бодохоор санал асуулгын дүн хэрхэн гарах нь тодорхой ч юм шиг.

Гэхдээ ингэж аль нэгийг нь сонго, хийх ажлаа тодорхой болгож байна гэж туйлшрах хэрэг Засгийн газарт байсан ч юм уу даа. Ерөнхий сайдын дэвшүүлсэн энэ хоёр замын аль нэгийг нь заавал сонгох хэрэгтэй ч юм уу? Засгийн газар энэ хоёр замаа хоёуланг нь хослуулан хэрэгжүүлээд явахад болохгүй гэх зүйл алга. 1-ийг хэрэгжүүллээ гээд 2-тоо гай болохгүй, 2-ыг хэрэгжүүллээ гээд 1-дээ тээг болохгүй хоёр зам байна. Үүнийг долоон буудлын Должин эмээ ч хараад хэлчихээр байна шүү дээ. Ер нь тэгээд үүнээс ч дөнгүүр 3, 4 дэх зам байхыг үгүйсгэх аргагүй. Үнэхээр үүнээс өөр зам харагдахгүй байгаа бол энэ хоёр замаа хоёуланг нь хэрэгжүүлээч гэж хүсье. Эдийн засаг хумигдаж биш тэлж өсдөг жамтай. Үүн дээрээ хэмнээд, илүү зардлаа танаад, хэрэглээгээ тааруулаад явбал энэ хямралаас хоёр дахин хурдан гарах юм биш үү?

Б.Номин